Het leed dat (moeder)liefde heet

Als je aan mij vraagt wat ik over heb voor mijn dochter is mijn antwoord simpel; alles. Vanuit mijn vezels voel ik een soort oergevoel om ervoor te zorgen dat het goed met haar gaat. Ik zal haar troosten als ze verdrietig is, haar helpen als ze ziek is en als ik ooit voor de keuze kom te staan die gaat tussen haar en mij hoef ik daar niet over na te denken. Ik gun haar de wereld. Moederliefde is een prachtig concept dat vaak gepaard gaat met warmte, troost en onvoorwaardelijke steun. Het is de reden waarom zoveel moeders bereid zijn om alles te doen voor hun kinderen. Maar achter die onvoorwaardelijke liefde schuilt ook een schaduwkant: het leed dat (moeder)liefde heet.

Waarom cijferen moeders zichzelf weg?

Waarom vinden moeders het zo veel makkelijker om te kiezen voor hun kinderen in plaats van voor zichzelf? Het antwoord op deze vraag is complex en kan niet worden teruggebracht tot één enkele oorzaak. Een belangrijke factor is de hormoonhuishouding van moeders. Tijdens de zwangerschap en na de geboorte van hun kinderen, ervaren vrouwen een toename van oxytocine, ook wel bekend als het "knuffelhormoon". Dit hormoon speelt een belangrijke rol bij het creëren van de band tussen moeder en kind en kan ervoor zorgen dat moeders zich meer verbonden voelen met hun kinderen dan met zichzelf. Daarnaast is er is ook een biologisch aspect aan de liefde van een moeder voor haar kinderen. Het is evolutionair gezien gunstig voor een soort als de moeder bereid is om haar eigen behoeften op de tweede plaats te zetten en te investeren in het welzijn van haar nakomelingen. Dit zorgt ervoor dat het kind overleeft en zich ontwikkelt, wat de overlevingskansen van de soort als geheel vergroot.

Het effect van deze onvoorwaardelijke liefde op mama’s

Het effect van dit alles op de mentale en fysieke gezondheid van moeders is ingewikkeld. Aan de ene kant kan het geven van onvoorwaardelijke liefde en zorg aan kinderen een gevoel van voldoening en betekenis geven en is het een belangrijk onderdeel van de opvoeding en ontwikkeling van kinderen. Aan de andere kant kan het ook leiden tot uitputting en zelfopoffering. Veel moeders voelen zich schuldig als ze tijd voor zichzelf nemen en worstelen met gevoelens van tekortschieten en onzekerheid. Bovendien kan het geven van alles aan hun kinderen leiden tot gezondheidsproblemen. Veel moeders negeren hun eigen behoeften, zoals slaap en gezonde voeding, om te zorgen voor hun kinderen. Hieronder vind je enkele mogelijke gevolgen hiervan:

• Overbelasting en burn-out: Moeders kunnen zichzelf overbelasten door zich volledig te richten op de zorg voor hun kinderen. Als gevolg daarvan kunnen ze zich uitgeput voelen en zelfs een burn-out ontwikkelen.
• Verlies van persoonlijke identiteit: Wanneer moeders zich volledig richten op de zorg voor hun kinderen, kan het zijn dat ze hun eigen behoeften en verlangens verwaarlozen. Dit kan leiden tot een verlies van persoonlijke identiteit en het gevoel hebben dat ze hun eigen leven niet meer leiden.
• Relatieproblemen: Het kan zijn dat moeders hun partner, vrienden of familie verwaarlozen omdat ze zoveel tijd en energie besteden aan de zorg voor hun kinderen. Dit kan leiden tot relatieproblemen en een gevoel van isolement.
• Depressie en angst: Sommige moeders kunnen last krijgen van depressie en angst als gevolg van de druk en stress die gepaard gaan met het opvoeden van kinderen. Dit kan hen belemmeren om goed voor zichzelf en hun kinderen te zorgen.
• Perfectionisme: Sommige moeders voelen de druk om perfect te zijn in hun rol als moeder. Dit kan leiden tot hoge verwachtingen die niet realistisch zijn en uiteindelijk tot gevoelens van teleurstelling en falen.

Het is belangrijk om te onthouden dat deze gevolgen niet voor alle moeders gelden! Daarnaast is het ook goed om te begrijpen dat dit vooral gaat over het effect op moeders, maar dat vaders, grootouders en andere verzorgers ook te maken kunnen krijgen met dezelfde uitdagingen.

Wanneer is moederliefde in balans?

Moederliefde is in balans wanneer de moeder een gezonde en liefdevolle relatie heeft met haar kinderen, terwijl ze ook voor haar eigen behoeften en welzijn zorgt. Dit betekent dat je je eigen interesses, hobby's en relaties onderhoudt en je eigen grenzen stelt in je rol als moeder. Een evenwichtige moederliefde betekent ook dat je als moeder van je kinderen ze niet overmatig beschermd, maar hen juist aanmoedigt om zelfstandig te worden en hun eigen beslissingen te nemen. Je geeft hen de ruimte om te leren en te groeien, terwijl je ook een ondersteunende en liefdevolle aanwezigheid blijft bieden.

Conclusie

Het is belangrijk om te onthouden dat er geen perfecte manier is om een ​​ouder te zijn en dat elke ouder uniek is. Wat werkt voor de ene moeder kan niet voor de andere werken. Het is echter essentieel dat je jezelf niet wegcijfert, maar dat moeders de balans tussen hun rol als ouder en hun eigen welzijn blijven zoeken om een ​​gezonde en liefdevolle relatie met hun kinderen, maar ook met zichzelf op te bouwen. Goed voor jezelf kunnen zorgen heeft daarin meerdere voordelen. Als jij overeind blijft, kun je je kinderen ook meer ondersteunen en tegelijkertijd geef je ze het goede voorbeeld. Door aan je kinderen te laten zien dat je van jezelf houdt en voor jezelf zorgt, kun jij als moeder ook een positief voorbeeld stellen voor je kinderen. Je kunt je kinderen laten zien dat het goed is om zichzelf op de eerste plaats te zetten als dat nodig is, en dat ze van zichzelf kunnen houden en goed voor zichzelf kunnen zorgen zonder egoïstisch te zijn. Dit kan helpen om kinderen te helpen groeien in sterke, zelfverzekerde volwassenen die in staat zijn om voor zichzelf te zorgen en zichzelf serieus te nemen. En jij verdient dat gevoel toch ook?